Sarah Charlesworth, “Levitating Woman”, 1993

Εγκαινιάζω τη στήλη που λέγεται «Το ημερολόγιο μιας ζωντοχήρας». Θα αφορά τις μητέρες που μεγάλωνουν μόνες τους παιδιά στην Ελλάδα. Μια τέτοια περίπτωση είμαι και εγώ. Θέλω να φωτίσω την καθημερινότητα της Ελληνίδας μονογονέα, που κάνει μια κοπιώδη εργασία, με σκοπό να επιβιώσει αυτή και η οικογένειά της. Πρόκειται για μια υπόθεση ζόρικη, η οποία δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή σε έναν τρίτο. Δυσκολεύτηκα πολύ με τον τίτλο: Δεν ήξερα αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω τη ξενική έκφραση «σινγκλ μομ» (single mom), που είναι πιο εύηχη και κάπως πιο χαριτωμένη και έχει επικρατήσει στην καθομιλουμένη. Τελικά προτίμησα την «βαριά» ελληνική λέξη «ζωντοχήρα». Ο λόγος; Επειδή περιέχει την έννοια της «ζωής» και του «θανάτου». Προειδοποιώ ότι κάποιες φορές θα γράφω πράγματα σκληρά αλλά ρεαλιστικά, κι άλλοτε θα περιγράφω καταστάσεις με μια πιο χιουμοριστική διάθεση. // Σ.Ελ. Βροντή