Οι ειδήσεις είπαν ότι το 50 τοις εκατό του πληθυσμού δεν έφυγε διακοπές το 2024. Ανήκω σε αυτό το ποσοστό. Τα οικονομικά μου δεν μου επέτρεπαν να φύγω από την Αθήνα. Staycation για άλλη μια φορά. Φέτος όμως το καλοκαίρι ήταν διαφορετικό: Για 60 συνεχόμενες μέρες έζησα, ζήσαμε έναν παρατεταμένο καύσωνα. Ηταν πρωτοφανές.
Δεν μπορούσες να βγεις από το σπίτι λόγω της υπερβολικής ζέστης. Αν ξεμυτούσα, για καμιά δουλειά, επέστρεφα τρέχοντας στο αιρ κοντίσιον. Στην ουσία, εμείς οι ξεμείναντες, ζήσαμε ένα άτυπο λοκ ντάουν. Μια φορά πήγα θερινό σινεμά και νόμιζα ότι θα πέθανα από θερμοπληξία. Το χέρι μου πιανόταν από τις γρήγορες κινήσεις της βεντάλιας. Υπέφερα σαν τους ηλικιωμένους. Ας μην μιλήσω για τα κουνούπια.
Ενας φίλος, που κι αυτός έμεινε Αθήνα, πιστεύει ότι «στο μέλλον οι Αθηναίοι θα μετοικήσουν στη Βόρεια Ελλάδα». Μόνο που ούτε εκεί η κατάσταση φαίνεται ομαλή: «Οι γονείς μου, που μένουν στον Εβρο, αναγκάστηκαν να βάλουν κλιματισμό φέτος» μου είπε ο κομμωτής μου, ο οποίος ανέφερε ότι μετά την πυρκαγιά στη Δαδιά εμφανίστηκαν ανεμογεννήτριες. «Μακάρι να μπορούσαν να τις μετατρέψουν σε γιγάντιους ανεμιστήρες» είπα, κάνοντας ένα αποτυχημένο αστείο.
Φέτος ήταν η πρώτη φορά που περίμενα με ανυπομονησία το φθινόπωρο. Για να δροσίσει.
– Πως πέρασες; Η συνήθης ερώτηση του Σεπτεμβρίου.
– Εδώ Αθήνα.
– Εκανες τουλάχιστον κανένα μπανάκι;
Λίγα. Οικονομία στη βενζίνη. Οσες φορές πήγαινα για βουτιά στην «αθηναϊκή ριβιέρα» (μισώ αυτή την έκφραση), το μετάνιωνα. Κίνηση στην παραλιακή, πολύ καυσαέριο, περισσότερη θερμότητα. Κι όταν αντίκριζα τους τεράστιους γερανούς στο Ελληνικό, γέμιζα με τρόμο. Τα βουνά χώματος ήδη κόβουν τη θέα στη θάλασσα, και πολύ φοβάμαι στο μέλλον, όταν κατασκευαστεί το «Μητροπολιτικό Πάρκο», δεν θα υπάρχει εύκολη πρόσβαση στην παραλία για τον πολύ κόσμο.
Οι πυρκαγιές επιβάρυναν την κατάσταση. Τα μαύρα κοκκινωπά σύννεφα, ο καυτός αέρας σαν αναπνοή δράκου, οι στάχτες που συσσωρεύονταν στα αθηναϊκά μπαλκόνια. Γκρίζα μικροσωματίδια από καμμένα δέντρα, φυτά, σπίτια, πουλιά, ζώα, ανθρώπους.
Ανήκω μάλλον στην τελευταία γενιά που έζησε φτηνές διακοπές στα νησιά. Πιστεύω ότι του χρόνου θα είναι περισσότεροι εκείνοι που δεν θα μπορούν φύγουν. Το ελληνικό καλοκαίρι θα ανήκει πλέον στους πολύ προνομιούχους. Αντίο ελληνικό καλοκαίρι, θα μου λείψεις.
