Ω Εξάρχεια! Ανυπότακτο χωριό των Αθηνών.
Τελευταία σε επισκέπτομαι συχνά. Όχι όπως τα παλιά χρόνια, για να διασκεδάσω, σε κάποια από τα ροκ κλαμπ σου. Τώρα έρχομαι για να πάρω μερικές ανάσες, να αισθανθώ πάλι σαν άνθρωπος, να νιώσω ζωντανή. Εξάρχεια, όση λάσπη και να σου ρίξουν, δεν μπορούν να σε θάψουν. Αντιστέκεσαι. Είσαι μια Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη. Προσπαθούν όμως, να σε κατακτήσουν με κάθε τρόπο. Από μέσα, από πάνω, από κάτω. Θέλουν να σε εξευγενίσουν. Να σε κάνουν πιο όμορφη. Αλλά εμένα μου αρέσεις, έτσι όπως είσαι. Ίσως και πιο πολύ από παλιά. Μεγάλωσα βλέπεις, κι καταλαβαίνω πιο πολλά.
Μου αρέσουν πολύ τα τατουάζ σου. Ιδιαίτερα αυτά έχεις κάνει στις πόρτες, στις εισόδους των πολυκατοικιών. Κάποιοι ιδιοκτήτες και διαχειριστές προσπαθούν να σου βάλουν φρένο, ανυψώνοντας κάγκελα. Αλλά εσύ, Εξάρχεια, απλώνεσαι παντού, σ’ όλη την Αθήνα, σαν κισσός. Είσαι φαινόμενο. Είσαι ο θόρυβος. Είσαι η ζωή. «Η ζωή είναι θορυβώδης», όπως γράφει ο Ζακ Ατταλί. Σε καταλαβαίνω Εξάρχεια. Έχεις ανάγκη να γράψεις. Θέλεις να στέλνεις τα μηνύματα σου παντού. Να μιλήσεις στους ανθρώπους της πόλης. Κι αν γινόταν, θα έμπαινες και στα σπίτια τους. Αλλά εκείνοι δεν θέλουν και σου κλείνουν τις πόρτες. Συνέχισε όμως να γράφεις. Σε διαβάζω, με κάθε ευκαιρία. Σε θαυμάζω, γιατί δεν παραδίνεσαι. Είσαι δυνατή.
Τελευταία ενημέρωση: 08/09/2024
